قراردادهای اختیار معامله: چگونه در 5 مرحله سهام اختیاری را معامله کنیم

قراردادهای اختیار معامله: چگونه در 5 مرحله سهام اختیاری را معامله کنیم

اختیار معامله نوعی قرارداد است که به خریدار حق خرید یا فروش اوراق بهادار را با قیمتی مشخص در مقطعی در آینده ‌می‌دهد. دارنده اختیار معامله اساساً برای حق خرید یا فروش اوراق بهادار در یک بازه زمانی مشخص، حق بیمه پرداخت ‌می‌کند.

اگر قیمت‌های بازار برای دارندگان اختیار معامله نامطلوب شود، آن‌ها می‌توانند اختیار خرید بی‌ارزش را منقضی کرده و از این حق استفاده نکرده و اطمینان حاصل کنند که زیان‌های احتمالی بیشتر از حق بیمه نیست. اگر بازار در جهت مطلوبی حرکت کند، دارنده می‌تواند قرارداد را اجرا کند.

گزینه‌‌ها به طور کلی به قراردادهای “call” و “put” تقسیم‌ می‌شوند. با اختیار خرید، خریدار قرارداد، حق خرید دارایی پایه را در آینده با قیمتی از پیش تعیین شده، که به عنوان قیمت اعمال یا سررسید قیمت شناخته ‌می‌شود، دارد. با اختیار فروش، خریدار حق فروش دارایی پایه را در آینده به قیمت از پیش تعیین شده به دست ‌می‌آورد.

نحوه ورود به معامله اختیار در 5 مرحله

گام برداشتن در مسیر معاملات اختیار شامل پنج مرحله محوری است. ابتدا باید سلامت مالی، میزان تحمل ریسک و دانش اختیارات را ارزیابی کنید. این امر برای همسویی با ماهیت نوسانات سهام اختیاری اساسی است. سپس شما باید کارگزار مناسب را انتخاب کنید. این شامل ارزیابی هزینه‌‌ها، قابلیت‌‌های پلتفرم و خدمات پشتیبانی ‌می‌شود.

در مرحله بعد، شما باید برای قرارداد اختیار معامله تاییدیه کسب کنید، تا هوش بازار و آمادگی مالی خود را به کارگزاران ثابت کنید. موفقیت در اختیار معامله به ایجاد یک برنامه معاملاتی جامع بستگی دارد که شامل استراتژی‌‌های روشن، تکنیک‌‌های مدیریت ریسک و اهداف تعریف شده است. در نهایت، شما باید پیامدهای مالیاتی قرارداد اختیار معامله را درک کنید و به یادگیری و مدیریت ریسک‌های خود ادامه دهید.

قدم بعدی را برای‌سرمایه‌گذاری بردارید

• آمادگی خود را ارزیابی کنید

قرارداد اختیار معامله ‌می‌تواند پیچیده‌تر و پر ریسک‌تر از معاملات سهام باشد. این نیاز به درک خوبی از روندهای بازار، توانایی خواندن و تفسیر داده‌‌ها و شاخص‌‌ها، و درک نوسانات دارد. شما باید در مورد میزان تحمل ریسک، اهداف ‌سرمایه‌گذاری و زمانی که ‌می‌توانید به این فعالیت اختصاص دهید صادق باشید.

• یک کارگزار را انتخاب کنید و برای قرارداد اختیار معامله تأیید شوید

شما باید به دنبال کارگزاری باشید که از قراردادهای اختیار معامله پشتیبانی می‌کند و از نظر کارمزد، قابلیت استفاده از پلتفرم، خدمات مشتری و منابع آموزشی مطابق با نیازهای شما باشد. کارگزاران باید تعادل خوبی بین هزینه‌‌ها و خدمات ارائه دهند.

اکثر کارگزاران از شما ‌می‌خواهند که فرم تأیید قرارداد اختیار معامله را به عنوان بخشی از فرآیند راه‌اندازی حساب پر کنید. این معمولاً شامل افشای وضعیت مالی، تجربه تجارت و درک خطرات موجود است. کارگزاران سطوح مختلفی از تایید قرارداد اختیار معامله را بر اساس ریسک مرتبط با استراتژی‌های مختلف، از تماس‌های تحت پوشش اولیه تا استراتژی‌های پیشرفته‌تر مانند استرادل یا  iron condors، ارائه می‌کنند.

• یک برنامه تجاری ایجاد کنید

استراتژی معاملاتی خود را تعریف کنید، از جمله انواع استراتژی‌‌های اختیاری که قصد دارید اجرا کنید، معیارهای ورود و خروج و نحوه مدیریت ریسک. تجارت کاغذی یا معاملات الکترونیکی ‌می‌تواند ابزار ارزشمندی برای آزمایش استراتژی‌‌های شما بدون ریسک مالی باشد.

• مفاهیم مالیاتی را درک کنید

قرارداد اختیار معامله ملاحظات مالیاتی منحصر به فردی دارد. خدمات درآمد داخلی (IRS) بسته به استراتژی و نتیجه، با تراکنش‌‌های اختیار معامله متفاوت رفتار ‌می‌کند. توصیه‌ می‌شود برای درک پیامدهای آن برای وضعیت خود با یک متخصص مالیات مشورت کنید

• به یادگیری و مدیریت ریسک ادامه دهید

بازار معاملات اختیار تکامل می‌یابد و آموزش مستمر کلید اطلاع‌رسانی است. شما باید همیشه از ریسک‌‌های موجود در قرارداد اختیار معامله آگاه باشید و از تکنیک‌‌های مدیریت ریسک برای محافظت از سرمایه خود استفاده کنید

‌نکات کلیدی

• قرارداد اختیار معامله ممکن است برای ‌سرمایه‌گذاران مبتدی مخاطره آمیز یا پیچیده به نظر برسد، بنابراین آن‌ها اغلب از آن دوری می‌کنند.
• با این حال، برخی از استراتژی‌های اساسی با استفاده از اختیار، می‌توانند به سرمایه‌گذار مبتدی کمک کنند تا ضعف‌های خود را جبران کرده و ریسک بازار را پوشش دهد.
• در اینجا ما به چهار استراتژی از این قبیل نگاه ‌می‌کنیم: اختیار خرید دراز مدت، اختیار فروش دراز مدت، covered calls, protective puts و استرادل.
• قرارداد اختیار معامله می‌تواند پیچیده باشد، بنابراین مطمئن شوید که قبل از غرق شدن در آن، خطرات و مزایای موجود را درک کنید.

مزایا و معایب گزینه‌‌های معاملاتی:

• مزایا
• سودهای صعودی بالقوه
• زیان ممکن است به حق بیمه پرداختی محدود شود
• استفاده از اهرم ‌می‌تواند پاداش‌‌ها را افزایش دهد
• پوشش ریسک

• معایب
• پیچیده
• قیمت گذاری مشکل است
• نیاز به پیشبرد دانش ‌سرمایه‌گذاری
• اهرم ‌می‌تواند زیان‌های احتمالی را چند برابر کند
• ریسک بالقوه نامحدود هنگام فروش

Buying Calls  (قرارداد اختیار خرید)

قرارداد اختیار معامله برای کسانی که به دنبال ریسک جهت دار در بازار هستند، مزایایی دارد. اگر فکر می‌کنید قیمت یک دارایی افزایش می‌یابد، می‌توانید با سرمایه کمتری نسبت به خود دارایی، یک اختیار خرید را قرارداد ببندید. در عین حال، اگر در عوض قیمت کاهش یابد، ضرر شما به حق بیمه پرداختی برای سهام اختیاری محدود ‌می‌شود و نه بیشتر. این‌ می‌تواند یک استراتژی ترجیحی برای معامله‌گرانی باشد که:

• نسبت به یک سهام خاص، صندوق قابل معامله در بورس (ETF)، یا شاخص “بالا” یا مطمئن هستند و ‌می‌خواهند ریسک را محدود کنند.
• ‌می‌خواهید از اهرم برای استفاده از افزایش قیمت‌‌ها استفاده کنید.

آپشن‌ها و اختیارات اساساً ابزارهای اهر‌می‌ هستند، زیرا به معامله‌گران اجازه می‌دهند با استفاده از مقادیر کمتری نسبت به آن چه که در صورت معامله با خود دارایی پایه مورد نیاز است، سود صعودی بالقوه را تقویت کنند. بنابراین، به جای این که 10000 دلار برای خرید 100 سهم از یک سهام 100 دلاری در نظر بگیرید، فرضاً ‌می‌توانید مثلاً 2000 دلار برای یک قرارداد اختیار خرید با قیمت زمان سررسید(strike price) 10 درصد بالاتر از قیمت فعلی بازار خرج کنید.

نکته مهم

یک قرارداد اختیار استاندارد روی یک سهام، 100 سهم از اوراق بهادار اساسی را کنترل ‌می‌کند

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده “بولتن ‌سرمایه‌گذار: مقدمه ای بر گزینه‌‌ها.”

مثال

فرض کنید معامله‌گری می‌خواهد 5000 دلار در اپل (AAPL) سرمایه‌گذاری کند و با قیمتی حدود 165 دلار برای هر سهم معامله می‌کند. با این مبلغ ‌می‌توانند 30 سهم را به قیمت 4950 دلار خریداری کنند. پس فرض کنید قیمت سهام طی ماه آینده با 10 درصد افزایش به 181.50 دلار برسد. با نادیده گرفتن هر گونه کارمزد کارگزاری یا کارمزد معامله، پرتفوی معامله‌گر به 5445 دلار افزایش می‌یابد و معامله‌گر را با بازده خالص دلاری 495 دلار یا 10 درصد از سرمایه صرف ‌شده مواجه می‌کند.

حال، فرض کنید در یک اختیار خرید سهام با قیمت سررسید 165 دلار که حدود یک ماه دیگر منقضی‌ می‌شود، 5.5 دلار به ازای هر سهم یا 550 دلار برای هر قرارداد است. با توجه به بودجه ‌سرمایه‌گذاری موجود معامله‌گر، آن‌ها ‌می‌توانند 9 گزینه را با هزینه 4950 دلار خریداری کنند. از آن جایی که قرارداد اختیار معامله 100 سهم را کنترل ‌می‌کند، معامله‌گر عملاً روی 900 سهم معامله ‌می‌کند. اگر قیمت سهام در انقضا 10٪ افزایش یابد و به 181.50 دلار برسد، این گزینه در پول (ITM) منقضی شده و ارزش هر سهم 16.50 دلار (قیمت سررسید 181.50 تا 165 دلار) یا 14850 دلار برای 900 سهم خواهد بود. این یک بازده خالص دلاری بوده و9990 دلار یا 200 درصد سرمایه‌ اولیه، بازدهی بسیار بیشتر در مقایسه با تجارت مستقیم دارایی پایه است.

ریسک/پاداش

ضرر احتمالی معامله‌گر از یک قرارداد اختیار خرید به حق بیمه پرداختی محدود می‌شود. سود بالقوه نامحدود است زیرا سود اختیار معامله همراه با قیمت دارایی پایه تا زمان انقضا افزایش می‌یابد، و از نظر تئوری هیچ محدودیتی برای بالا رفتن آن وجود ندارد.

تصویر توسط جولی بنگ © Investopedia 2019

اختیار فروش (Long Puts)

اگر یک اختیار خرید این حق را به دارنده ‌می‌دهد که قبل از انقضای قرارداد، کالای پایه را با قیمت تعیین شده خریداری کند، یک اختیار فروش به دارنده این حق را ‌می‌دهد که کالای پایه را با قیمت تعیین شده بفروشد. این یک استراتژی ترجیحی برای معامله‌گرانی است که:

• سهام، ETF یا شاخص‌های خاصی که نزولی هستند را خریداری کرده، اما می‌خواهند ریسک کمتری نسبت به استراتژی فروش در کوتاه مدت بپذیرند.
• ‌می‌خواهند از اهرم برای استفاده از کاهش قیمت‌‌ها استفاده کنند

یک قرارداد اختیار فروش به طور موثر در جهت مخالف با روشی که یک اختیار خرید انجام ‌می‌دهد، عمل ‌می‌کند، به طوری که با کاهش قیمت کالای اساسی، گزینه فروش ارزش پیدا‌ می‌کند. اگر چه فروش کوتاه مدت همچنین به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا از کاهش قیمت‌ها سود ببرد، ریسک با موقعیت فروش نامحدود است زیرا از لحاظ نظری هیچ محدودیتی برای افزایش قیمت وجود ندارد. با یک اختیار فروش، اگر کالای اساسی بالاتر از قیمت معامله تمام شود، گزینه به سادگی منقضی ‌می‌شود.

مثال

بگویید که فکر می‌کنید قیمت سهام احتمالاً از 60 دلار به 50 دلار یا کمتر بر اساس درآمد شرکت کاهش می‌یابد، اما نمی‌خواهید در صورت از میان نرفتن سود، ریسک فروش سهام را به خطر بیندازید. در عوض، می‌توانید 50 دلار را با قیمت 2.00 دلار بخرید. اگر سهام به زیر 50 دلار سقوط نکند، یا اگر واقعاً افزایش یابد، بیشترین ضرری که می‌کنید، حق بیمه 2.00 دلاری است.

با این حال، اگر حق با شما باشد و سهام به 45 دلار کاهش یابد، 3 دلار (50 دلار منهای 45 دلار. کمتر از حق بیمه 2 دلاری) کسب خواهید کرد.

ریسک/پاداش

زیان احتمالی در قرارداد طولانی به حق بیمه پرداخت شده برای گزینه‌‌ها محدود ‌می‌شود. حداکثر سود حاصل از موقعیت محدود ‌می‌شود زیرا قیمت پایه نمی‌تواند به زیر صفر برسد، اما مانند گزینه اختیار خرید، گزینه فروش بازده معامله‌گر را افزایش ‌می‌دهد.

تصویر توسط جولی بنگ © Investopedia 2019

Covered Calls

برخلاف قرارداد اختیار خرید یا اختیار فروش، Covered Calls استراتژی است که در یک موقعیت بلند مدت بر روی دارایی پایه قرار ‌می‌گیرد. این استراتژی در اصل یک نوع قرارداد اختیار خرید صعودی است که به مقداری فروخته ‌می‌شود که تا حدی موقعیت موجود را پوشش دهد. به این ترتیب، اختیار خرید تحت پوشش بیمه، میزان سود کسب شده از قرارداد اختیار را به عنوان درآمد جمع‌آوری کرده، اما پتانسیل صعودی موقعیت پایه را نیز محدود می‌کند. این استراتژی یک موقعیت ترجیحی برای معامله‌گرانی است که:

• با جمع آوری حق بیمه کامل آپشن، انتظار تغییر یا افزایش جزئی در قیمت پایه را نداشته باشند.
• مایل به محدود کردن پتانسیل صعود در ازای تضمین‌های محدود کننده ضرر هستند.

یک استراتژی Covered Call شامل خرید 100 سهم از دارایی پایه و فروش یک اختیار خرید در برابر آن سهام است. زمانی که معامله‌گر اختیار خرید را می‌فروشد، حق بیمه اختیار را به دست می‌آورد، بنابراین مبنای هزینه سهام کاهش می‌یابد و مقداری محافظت در برابر ضرر ناشی از نزول قیمت سهام دریافت می‌کند. در مقابل، با فروش اختیار معامله، معامله‌گر موافقت می‌کند که سهام زیر بنا را به قیمت سررسید واگذار کند، در نتیجه پتانسیل صعودی معامله‌گر محدود می‌شود.

مثال

فرض کنید یک معامله‌گر 1000 سهم BP (BP) را به قیمت 44 دلار به ازای هر سهم بخرد و هم زمان 10 گزینه خرید(یک قرارداد برای هر 100 سهم) با قیمت سررسید 46 ​​دلارکه در یک ماه منقضی ‌می‌شود، با هزینه 0.25 دلار برای هر سهم یا 25 دلار بنویسد. در هر قرارداد و در مجموع 250 دلار برای 10 قرارداد. حق بیمه 0.25 دلاری مبنای هزینه سهام را به 43.75 دلار کاهش ‌می‌دهد، بنابراین هر افتی در قیمت پایه تا این مرحله با حق بیمه دریافتی از موقعیت اختیار جبران ‌می‌شود، بنابراین محافظت در برابر ضرر به صورت محدود ارائه ‌می‌شود.

اگر قیمت سهام قبل از انقضا به بالای 46 دلار افزایش یابد، گزینه خرید کوتاه مدت اعمال ‌می‌شود، به این معنی که معامله‌گر باید سهام را با قیمت سررسید قرارداد اختیار تحویل دهد. در این صورت، معامله‌گر به ازای هر سهم 2.25 دلار سود خواهد داشت(قیمت 46 دلاری – بر اساس هزینه 43.75 دلار).

با این حال، این مثال نشان ‌می‌دهد که معامله‌گر انتظار ندارد که BP در ماه آینده به بالای 46 دلار یا به طور قابل توجهی زیر 44 دلار حرکت کند. تا زمانی که سهام از 46 دلار بالاتر نرود و قبل از انقضای اختیارات فراخوانی نشود، معامله‌گر حق بیمه را آزاد و شفاف نگه می‌دارد و در صورت تمایل می‌تواند به فروش خود در برابر سهام ادامه دهد.

ریسک/پاداش

اگر قیمت سهام قبل از انقضا از قیمت سررسید بالاتر رود، گزینه خرید کوتاه مدت می‌تواند اعمال شود و معامله‌گر باید سهام زیربنایی را با قیمت سررسید اختیار تحویل دهد، حتی اگر کمتر از قیمت بازار باشد. در ازای این ریسک، یک استراتژی تماس تحت پوشش، حفاظت نزولی محدودی را در قالب حق بیمه دریافتی هنگام واگذاری اختیار خرید ارائه می‌کند.

تصویر توسط جولی بنگ © Investopedia 2019

اختیار فروش محافظت شده(Protective Puts)

یک قرارداد اختیار فروش محافظت شده شامل خرید یک تضمین نزول قیمت به مقداری است که ارزش در دارایی پایه را پوشش دهد. در واقع، این استراتژی یک سطح پایین‌تر را مورد توجه قرار ‌می‌دهد که نمی‌توانید بیشتر از کف آن از دست بدهید. البته، شما باید مبلغی را برای حق بیمه آپشن بپردازید. به این ترتیب به عنوان نوعی بیمه نامه در برابر خسارت عمل ‌می‌کند. این یک استراتژی ترجیحی برای معامله‌گرانی است که دارایی زیربنایی را در اختیار دارند و می‌خواهند حمایت در برابر ضرر را در اختیار داشته باشند.

بنابراین، یک قرارداد اختیار فروش محافظت شده قراردادی طولانی مدت است، مانند استراتژی که در بالا بحث کردیم. با این حال، هدف، همان طور که از نام آن پیداست، حفاظت از ضرر در مقابل تلاش برای سود بردن از یک حرکت نزولی است. اگر معامله‌گری سها‌می ‌را داشته باشد که در دراز مدت احتمال صعود آن می‌رود، اما بخواهد در کوتاه‌مدت از نزول سرمایه خود محافظت کند، ممکن است قرارداد اختیار فروش محافظت شده منعقد کند.

اگر قیمت کالای پایه افزایش یابد و در سررسید بالاتر از قیمت فروش قرار گیرد، اختیار معامله بی‌ارزش می‌شود و معامله‌گر حق بیمه را از دست می‌دهد اما همچنان از مزایای افزایش قیمت پایه برخوردار است. از سوی دیگر، اگر قیمت پایه کاهش یابد، موقعیت پرتفوی معامله‌گر ارزش خود را از دست می‌دهد، اما این ضرر تا حد زیادی با سود حاصل از موقعیت اختیار فروش پوشش داده می‌شود.

مثال

معامله‌گر می‌تواند قیمت سررسید را کمتر از قیمت فعلی تعیین کند تا پرداخت حق بیمه را به بهای کاهش حفاظت نزولی کاهش دهد. این را ‌می‌توان به عنوان بیمه فرانشیز در نظر گرفت. برای مثال، فرض کنید که یک سرمایه‌گذار 1000 سهم کوکاکولا (KO) را به قیمت 44 دلار خریداری می‌کند و می‌خواهد سرمایه‌گذاری را از تغییرات نامطلوب قیمت در دو ماه آینده محافظت کند. گزینه‌‌های زیر در دسترس او هستند:

جدول نشان ‌می‌دهد که هزینه حفاظت با سطح آن افزایش‌ می‌یابد. به عنوان مثال، اگر معامله‌گر بخواهد از سرمایه‌گذاری در برابر هر افت قیمت محافظت کند، می‌تواند 10 گزینه قرارداد در پول (ATM) را با قیمت 44 دلار برای هر سهم 1.23 دلار یا 123 دلار به ازای هر قرارداد برای کل خریداری کند با هزینه 1230 دلار، با این حال، اگر معامله‌گر مایل به تحمل سطحی از ریسک نزولی باشد، انتخاب یک گزینه کم‌هزینه‌تر (OTM) مانند 40 دلار نیز می‌تواند کارساز باشد. در این صورت، هزینه موقعیت اختیار بسیار کمتر و تنها 200 دلار خواهد بود.

ریسک/پاداش

اگر قیمت پایه ثابت بماند یا افزایش یابد، زیان احتمالی به حق بیمه اختیاری که به عنوان بیمه پرداخت ‌می‌شود محدود ‌می‌شود. با این حال، اگر قیمت کالای پایه کاهش یابد، زیان سرمایه با افزایش قیمت گزینه جبران ‌می‌شود و به تفاوت بین قیمت اولیه سهام و قیمت سررسید به اضافه حق بیمه پرداخت شده برای گزینه محدود ‌می‌شود. در مثال بالا، در قیمت عملیاتی 40 دلار، ضرر به 4.20 دلار به ازای هر سهم (44 – 40 دلار + 0.20 دلار) محدود شده است.

استرادل‌‌های بلند مدت

خرید استرادل به شما امکان می‌دهد از نوسانات آینده سرمایه‌گذاری سود ببرید، اما بدون این که بدانید که آیا حرکت سهم به سمت صعود یا نزول خواهد بود، در هر صورت در هر یک از جهت‌ها سود خواهید برد.

در اینجا، یک سرمایه‌گذار هم یک اختیار خرید و هم یک اختیار فروش را با قیمت معامله و انقضا بر روی همان مبنا می‌خرد. از آن جایی که شامل خرید دو گزینه پولی می‌شود، گران‌تر از برخی استراتژی‌های دیگر است.

مثال

کسی را در نظر بگیرید که انتظار دارد یک سهام خاص پس از اعلام درآمد در 15 ژانویه، نوسانات قیمت زیادی را تجربه کند. در حال حاضر، قیمت سهام 100 دلار است.

‌سرمایه‌گذار با خرید هر دو گزینه فروش 5 دلاری و اختیار خرید 5 دلاری با قیمت 100 دلاری که در 30 ژانویه منقضی ‌می‌شود، یک استرادل ایجاد ‌می‌کند. حق بیمه خالص اختیار برای این استرادل 10 دلار است. اگر قیمت اوراق بهادار اساسی در زمان انقضا بالای 110 دلار(که قیمت سررسید به اضافه حق بیمه خالص اختیار است) یا کمتر از 90 دلار (که قیمت سررسید منهای خالص حق بیمه اختیار است) باشد، معامله‌گر به سود خواهد رسید.

ریسک/پاداش

با در پیش گرفتن یک استراتژی استرادل طولانی مدت تنها ‌می‌توانید حداکثر مبلغی را که برای آن پرداخت کرده‌اید از دست بدهید. با این حال، از آن جایی که شامل دو گزینه است، هزینه آن بیشتر از یک قرارداد اختیار خرید یا قرارداد اختیار فروش، به تنهایی است. حداکثر سود از نظر تئوری در صعود نامحدود است و با قیمت سررسید به سمت نزولی محدود ‌می‌شود(به عنوان مثال، اگر شما صاحب یک استرادل 20 دلاری هستید و قیمت سهام به صفر ‌می‌رسد، حداکثر 20 دلار کسب خواهید کرد)

تصویر توسط جولی بنگ © Investopedia 2019

سایر استراتژی‌‌های معاملات اختیار

استراتژی‌‌هایی که در اینجا ذکر شده است ساده هستند و ‌می‌توانند توسط اکثر معامله‌گران یا‌ سرمایه‌گذاران تازه کار استفاده شوند. با این حال، استراتژی‌های ظریف‌تری نسبت به اختیارات خرید یا فروش وجود دارد. در حالی که ما در مورد بسیاری از این نوع استراتژی‌ها در جاهای دیگر بحث می‌کنیم، در این جا فقط فهرست کوتاهی از  گزینه‌های اساسی دیگر وجود دارد که برای افرادی که با مواردی که در بالا مورد بحث قرار گرفت آشنا هستند، مناسب است:

• Married put strategy: مشابه یک قرارداد محافظتی، قرارداد خرید متاهل شامل خرید یک اختیار فروش پولی (ATM) به مقداری است که موقعیت خرید موجود در سهام را پوشش دهد. به این ترتیب، یک قرارداد اختیار خرید را تقلید‌ می‌کند(گاهی اوقات تماس مصنوعی نامیده‌می‌شود).
• Protective collar strategy: با یک استراتژی یقه محافظ، سرمایه‌گذاری که حضور طولانی مدت در بازار دارد، یک گزینه اختیار فروش خارج از پول(یعنی نزولی) می‌خرد، در حالی که در عین حال یک قرارداد اختیار خرید(صعودی) نیز برای همان سهام می‌نویسد
• Long strangle strategy: مشابه استرادل، خریدار یک استرنگل به مدت طولانی از یک اختیار خرید خارج از پول و یک اختیار فروش هم زمان استفاده ‌می‌کند. قراردادها تاریخ انقضای یکسانی خواهند داشت، اما قیمت‌‌های سررسید متفاوتی دارند: قیمت سررسید فروش باید کمتر از قیمت سررسید خرید باشد. این استراتژی شامل هزینه کمتری از حق بیمه نسبت به یک استرادل است، اما همچنین مستلزم آن است که سهام به منظور سودآوری، یا بالاتر از حد صعود یا پایین‌تر از حد ضرر حرکت کند.
• Vertical Spreads: اسپرد عمودی شامل خرید و فروش هم زمان گزینه‌‌هایی از همان نوع (یعنی خرید یا فروش) و انقضا، اما با قیمت‌‌های سررسید متفاوت است. این ها‌ می‌توانند به صورت اسپرد گاوی یا خرسی ساخته شوند که به ترتیب با افزایش یا کاهش بازار سود خواهند داشت. اسپردها نسبت به یک قرارداد اختیار خرید یا قرارداد اختیار فروش هزینه کمتری دارند، زیرا شما حق بیمه گزینه‌‌ها را نیز از همان چیزی که فروخته‌اید دریافت‌ می‌کنید. با این حال، این همچنین پتانسیل صعودی شما را به فاصله میان قیمت‌های سررسید محدود ‌می‌کند.

بزرگترین مزیت خرید آپشن این است که شما پتانسیل صعودی بالایی دارید و ضرر آن فقط به حق بیمه محدود ‌می‌شود. با این حال، این ‌می‌تواند یک نقطه ضعف نیز باشد زیرا اگر سهام به اندازه کافی رشد نکند که در سود باشد، اختیارات بی ارزش ‌می‌شوند. این بدان معنی است که خرید بسیاری از اختیارات خارج از پول ‌می‌تواند پرهزینه باشد.

اختیارها می‌توانند به عنوان منبع اهرم و پوشش ریسک بسیار مفید باشند. برای مثال، یک سرمایه‌گذار صعودی که می‌خواهد ۱۰۰۰ دلار در یک شرکت سرمایه‌گذاری کند، می‌تواند با خرید ۱۰۰۰ دلار اختیار خرید در آن شرکت، در مقایسه با خرید ۱۰۰۰ دلار از سهام آن شرکت، بازدهی بسیار بیشتری کسب کند. از این نظر، گزینه‌‌های پیش رو راهی را در اختیار‌ سرمایه‌گذار قرار ‌می‌دهند تا با افزایش قدرت خرید، موقعیت خود را افزایش دهد. از سوی دیگر، اگر همان سرمایه‌گذار قبلاً در همان شرکت سرمایه‌گذاری کرده باشد و بخواهد احتمال ضرر خود را کاهش دهد، می‌تواند با فروش گزینه‌های فروش در برابر آن شرکت، ریسک خود را پوشش دهد.

عیب اصلی قراردادهای اختیار معامله پیچیده بودن و دشواری قیمت‌گذاری آن‌هاست. به همین دلیل است که اختیارات اغلب یک وسیله ‌سرمایه‌گذاری پیشرفته‌تر در نظر گرفته ‌می‌شوند که فقط برای ‌سرمایه‌گذاران با تجربه مناسب است. در سال‌‌های اخیر، آن‌ها به طور فزاینده ای در بین ‌سرمایه‌گذاران خرد محبوب شده‌اند. به دلیل ظرفیت آن‌ها برای بازده یا زیان بزرگ، ‌سرمایه‌گذاران باید اطمینان حاصل کنند که قبل از ورود به هر موقعیت اختیاری، پیامدهای بالقوه را کاملاً درک ‌می‌کنند. عدم انجام این کار ‌می‌تواند منجر به خسارات ویرانگر شود.

در اختیارات فروش ریسک بزرگی نیز وجود دارد به این صورت که شما از لحاظ نظری ریسک نامحدودی را با سود محدود به حق بیمه(قیمت) دریافتی برای قرارداد اختیار انتخاب ‌می‌کنید.

قراردادهای اختیار معامله پیچیده‌تر و پر ریسک‌تر از معاملات سهام هستند. موفقیت در آن‌ها نیاز به درک خوبی از روندهای بازار، توانایی خواندن و تفسیر داده‌‌ها و شاخص‌‌ها، و درک نوسانات دارد. شما باید در مورد میزان تحمل ریسک، اهداف ‌سرمایه‌گذاری و زمانی که ‌می‌توانید به این فعالیت اختصاص دهید با خودتان صادق باشید.

آیا معامله اختیاری بهتر از ‌سرمایه‌گذاری در سهام است؟

تعیین این که آیا قراردادهای اختیار معامله بهتر از ‌سرمایه‌گذاری در سهام است یا خیر به اهداف ‌سرمایه‌گذاری، تحمل ریسک، افق زمانی و دانش بازار بستگی دارد. هر دو مزایا و معایب خود را دارند و بهترین انتخاب بسته به فرد متفاوت است.

باید دانست که نه معامله اختیار و نه ‌سرمایه‌گذاری سهام ذاتاً بهتر نیستند. آن‌ها اهداف مختلفی را دنبال ‌می‌کنند و با پروفایل‌‌های مختلف مطابقت دارند. یک رویکرد متعادل برای برخی از معامله‌گران و سرمایه‌گذاران ممکن است شامل ترکیب هر دو استراتژی در پرتفوی خود، استفاده از سهام برای رشد بلندمدت و گزینه‌هایی برای اهرم، درآمد یا پوشش ریسک باشد. مشاوره با یک مشاور مالی را در برنامه خود داشته باشید تا هر گونه استراتژی‌ سرمایه‌گذاری را با اهداف مالی و میزان تحمل ریسک خود هماهنگ کنید.

آیا قراردادهای اختیار معامله برای من مناسب است؟

فهمیدن این که آیا قراردادهای اختیار معامله برای شما مناسب است یا خیر، مستلزم ارزیابی خود از چندین جنبه کلیدی، از جمله اهداف ‌سرمایه‌گذاری، تحمل ریسک، دانش بازار و تعهد به یادگیری مداوم است. بنابراین، باید اهداف خود را درک کنید، میزان تحمل ریسک خود را ارزیابی کنید، دانش بازار و تمایل به یادگیری خود را ارزیابی کنید، وضعیت مالی خود را در نظر بگیرید، توانایی خود را برای اختصاص زمان به قراردادهای اختیار معامله و همچنین توسعه نظم عاطفی خود در نظر بگیرید. همیشه توصیه می‌شود قبل از سرمایه‌گذاری واقعی در قراردادهای اختیار معامله ، با آموزش و شاید تجارت کاغذی برای کسب تجربه و اعتماد شروع کنید.

سطوح قراردادهای اختیار معامله چیست؟

اکثر کارگزاران سطوح مختلفی از تایید قراردادهای اختیار معامله را بر اساس ریسک و پیچیدگی موجود تعیین ‌می‌کنند. چهار راهبردی که در این جا مورد بحث قرار می‌گیرد، همگی در پایه‌ترین سطوح، سطح 1 و سطح 2 قرار دارند.

• سطح 1: Covered Calls و Protective Puts، زمانی که ‌سرمایه‌گذار از پیش دارایی پایه را در اختیار دارد.
• سطح 2: قرارداد اختیار خرید و قرار داد اختیار فروش، که شامل استرادل و استرانگل نیز ‌می‌شود
• سطح 3: اسپردهای اختیار معامله، شامل خرید یک یا چند آپشن و هم زمان فروش یک یا چند آپشن مختلف از یک معامله اساسی است.
• سطح 4: فروش قراردادهای naked options، که در این جا به معنای نداشتن سهام یا پولی برای برآوردن تعهد در زمان مشخص شده است، که امکان زیان نامحدود را ایجاد‌ می‌کند.

سهام‌های اختیار در کجا معامله ‌می‌شوند؟

سهام‌های اختیار فهرست شده در صرافی‌‌های تخصصی مانند بورس اختیارات هیئت مدیره شیکاگو (CBOE)، بورس اختیارات بوستون (BOX)، یا بورس اوراق بهادار بین المللی (ISE) معامله ‌می‌شوند. این صرافی‌ها امروزه عمدتا الکترونیکی هستند و سفارش‌هایی که از طریق کارگزار خود ارسال می‌کنید برای بهترین اجرا به یکی از این صرافی‌ها هدایت می‌شوند.

آیا‌می‌توانید سهام‌های اختیار را به صورت رایگان معامله کنید؟

اگرچه بسیاری از کارگزاران در حال حاضر معاملات بدون کمیسیون در سهام و  ETF‌‌ها را ارائه ‌می‌دهند، معاملات اختیار همچنان مستلزم پرداخت کارمزد یا کمیسیون است. معمولاً یک کارمزد به ازای هر معامله(به عنوان مثال، 4.95 دلار) به علاوه کمیسیون برای هر قرارداد(به عنوان مثال، 0.50 دلار در هر قرارداد) وجود دارد. بنابراین، اگر 10 آپشن را تحت این ساختار قیمت‌گذاری خریداری کنید، هزینه برای شما به صورت زیر خواهد بود.

4.95 + (10 x $0.50) = $9.95

جمع‌بندی

معاملات اختیار استراتژی‌‌های جایگزینی را برای ‌سرمایه‌گذاران ارائه ‌می‌دهند تا از تجارت اوراق بهادار پایه سود ببرند. استراتژی‌‌های پیشرفته‌ای مانند پروانه و درخت کریسمس وجود دارد که شامل ترکیب‌‌های مختلفی از قراردادهای اختیاری است. استراتژی‌‌های دیگر بر دارایی‌‌های اساسی و سایر مشتقات تمرکز دارند. استراتژی‌‌های اساسی برای مبتدیان شامل اختیار خرید، اختیار فروش، اختیار خرید تحت پوشش و اختیار فروش تضمین شده است. معاملات اختیار به جای دارایی‌های زیربنایی، مزایایی مانند حفاظت نزولی و بازده اهر‌می ‌دارد، اما معایبی نیز دارد، مانند الزام به پرداخت حق بیمه اولیه. اولین قدم برای معاملات اختیار، انتخاب یک کارگزار است.

منبع