پرش به محتوا 
بیشتر سرمایه‌گذاران به خطرات تغییرات آب و هوایی توجه نمی‌کنند، سیستم مالی باید تغییر کند
تغییرات آب و هوایی باعث افزایش فراوانی حوادث شدید آب و هوایی می‌شود. برای مثال، رویدادهای شدید سطح دریا، که در آن طوفان‌های بزرگ و جزر و مد به طور موقت سطح دریا را بسیار بالاتر از حد معمول می‌برند، این مورد در حال حاضر هر قرن یک بار اتفاق می‌افتد. با این حال، پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2040، نه هر ساله، اما هر دهه این حادثه به مناطق ساحلی آسیب بزند.
رویدادهایی مانند این پیامدهای قابل توجهی برای سیستم مالی جهانی -مانند کاهش رشد اقتصادی- دارند. بر اساس تحقیقات، یک طوفان که هر صد سال یک بار اتفاق می‌افتد با کاهش درآمد در همه کشورها مرتبط است، به طور متوسط نزدیک به 15 درصد به ازای هر نفر که از میانگین کاهش درآمد 9 درصدی که معمولاً پس از یک بحران مالی مشاهده می‌شود نیز فراتر می‌رود.
خسارات گسترده‌ای که تغییرات آب و هوایی شدید به زیرساخت‌ها، خانه‌ها و اقتصاد وارد می‌کند، همچنین می‌تواند منجر به بار آمدن بدهی‌هایی شود که ممکن است یک کشور برای بازپرداخت آن به مشکل بر بخورد و به طور بالقوه وام گرفتن در آینده را نیز دشوارتر کند. تحقیقاتی که با همکارانم انجام دادم نشان داد که تا سال 2030، تغییرات اقلیمی باید منجر به وخامت اوضاع اقتصادی 59 کشور در توانایی بازپرداخت بدهی‌های خود شده و متعاقباً هزینه استقراض را نیز برای آن‌ها بیشتر کند.
با این حال، به نظر می‌رسد که سرمایه‌گذاران(مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری که سرمایه‌های کلان در اختیارشان است) به این ریسک‌ها توجهی ندارند. اخیراً مقاله‌ای در فایننشال تایمز نشان داد که شرکت‌های نفت و گاز عملاً با هیچ هزینه وام اضافی مواجه نیستند، علی‌رغم این واقعیت که آینده کل صنعت از تغییر به سمت انرژی پاک و تلاش‌های جهانی برای کاهش انتشار کربن در خطر است.
تحقیقات همچنین نشان داده است که در حالی که سرمایه‌گذاران در مورد خطرات مرتبط با سیاست‌های آب و هوایی ابراز نگرانی می‌کنند، خطرات مستقیم ناشی از آب و هوای بد تأثیری بر قیمت سهام ایالات متحده بین سال‌های 2000 و 2018 نداشته است.
چرا سرمایه‌گذاران این گونه پاسخ می‌دهند؟ عدم دسترسی به اطلاعات صحیح تنها بخشی از معادله است. سرمایه‌گذاران همچنین باید باور کنند که تغییرات آب و هوایی واقعاً پیامدهای مادی برای بازارهای مالی خواهد داشت.
عکس 1
طوفان کاترینا پل بیلوکسی را در می‌سی سی پی ویران کرد. عکس از رابرت آ. منسکر / شاتر استوک
دسترسی به اطلاعات
اگر کشوری به دنبال استقراض از بازارهای مالی برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های عمومی باشد، رتبه اعتباری آن تعیین کننده هزینه استقراض خواهد بود. رتبه اعتباری بر سودی که دولت می‌پردازد تأثیر می‌گذارد، دقیقاً همان طور که رتبه اعتباری یک فرد بر بازپرداخت وام مسکن او موثر است.
با این حال، آژانس‌های رتبه‌بندی اعتباری به طور مداوم خطرات آب و هوایی را در ارزیابی‌های خود لحاظ نمی‌کنند. دولت معیارهای آب و هوایی مناسبی ندارد تا سرمایه‌گذاران بتوانند آگاهانه تصمیم‌گیری کنند.
اما وقتی اطلاعات درستی به سرمایه‌گذاران داده شود، عموماً تصمیمات مناسبی می‌گیرند. به عنوان مثال، تحقیقی که در می2023 منتشر شد، تأثیر قرار گرفتن در معرض افزایش سطح دریا را بر بازده اوراق قرضه شهری در ایالات متحده بررسی کرد. (زمانی که یک سرمایه‌گذار، اوراق قرضه شهرداری را خریداری می‌کند، در ازای دریافت سود در یک دوره معین، به دولت محلی وام می‌دهد.)
پس از ارائه بدترین پیش بینی‌های افزایش سطح دریا، سرمایه‌گذاران نرخ بازده مورد نیاز خود را در اوراق مشارکت شهرداری در جوامع ساحلی تعدیل کردند. در واقع، افزایش یک انحراف معیار استاندارد در مورد خطر بالا آمدن سطح دریا منجر به افزایش 7 تا 10 درصدی در هزینه استقراض شد.
در دسترس بودن اطلاعات در مورد خطرات مالی مرتبط با تغییرات آب و هوایی در حال بهبود است. با این حال، بسیاری از این اطلاعات در یک مکان واحد جمع آوری نشده‌اند که به تحلیل آن به بازارهای مالی کمک کند.
بازارهای مالی همچنین به ابزارهای جدیدی نیاز دارند تا به آن‌ها در درک این اطلاعات جدید کمک کند. بخشی از مشکل این است که امور مالی به سادگی فاقد مهارت برای درک داده‌های محیطی است.
پردازش آن متفاوت است
با این حال دسترسی به اطلاعات صحیح، تنها بخشی از مشکل است. حتی زمانی که سرمایه‌گذاران به این اطلاعات دسترسی دارند، آن‌ها را به گونه‌ای متفاوت از یکدیگر پردازش می‌کنند.
همین مطالعه نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران در مکان‌های «کم‌تر در معرض خطر» (طبق نظرسنجی از نظر آب و هوایی) پیش‌بینی‌های سطح دریا را به‌طور کامل نادیده می‌گیرند. به عنوان مثال، در ایالت کارولینای شمالی ایالات متحده، قانون‌گذاران الزام پیش‌بینی‌های بلندمدت افزایش سطح دریا را برای گنجاندن در برنامه‌ریزی‌ها حذف کرده اند.
بنابراین به نظر می‌رسد که تأثیر پیش بینی‌های سطح دریا (اطلاعات) بر اوراق قرضه شهرداری مشروط به باورهای قبلی سرمایه‌گذاران در مورد تغییرات آب و هوایی باشد. یافته‌ها نشان داد که افزایش پیش‌بینی‌شده در نرخ بهره مرتبط با افزایش سطح دریا تنها در مکان‌های «نگران‌تر» وجود داشت.
البته، سرمایه‌گذاران در این مکان‌ها نه تنها باید نگران تغییرات آب و هوایی باشند، بلکه به اطلاعات مناسب برای ایجاد تغییر در بازارها نیز نیاز دارند.
به نظر می‌رسد که ایالت ساحلی کارولینای شمالی آمریکا خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی را نادیده می‌گیرد. عکس از شان پاون / شاتر استوک
راه حل چیست؟
داشتن داده‌های مالی که خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی را محاسبه می‌کند، یک نیاز ضروری برای گنجاندن این خطرات در قیمت دارایی است. جای تعجب نیست که شرکت‌های نفت و گاز هزینه‌های استقراض پایین را با رتبه‌بندی اعتباری بالا حفظ می‌کنند، تا زمانی که این رتبه‌بندی‌ها خطرات آب و هوایی را در نظر نمی‌گیرند.
با این وجود، دسترسی به شاخص‌های مالی که برای خطرات آب و هوایی تنظیم شده‌اند، تنها یک جنبه از این چالش است. قبل از این که داده‌های جدید با تصمیم‌هایی که سرمایه‌گذاران می‌گیرند ادغام شوند، سرمایه‌گذاران باید بپذیرند که تغییرات آب و هوایی واقعاً پیامدهای مهمی برای بازارهای مالی دارد.
از این نظر، تشویق سرمایه‌گذاران به شناخت تأثیر تغییرات آب و هوایی ممکن است در نهایت بیشتر یک چالش جامعه شناختی باشد تا اقتصادی.
با ما در ارتباط باشید